Ruzala’s Beloning

Azerbeidjaan

Ruzala woont in het land Azerbeidjaan. Weinigen in haar land zijn christenen. Haar vader was een christen, maar hij was niet blij met de kerk die hij bezocht en was op zoek naar een kerk die volgens de Bijbel onderwees.

Ruzala was 12; zij herinnerde zich dat zij mensen uit een kerk zagen komen naast het huis van haar oma, toen ze haar bezocht. Ruzala vertelde haar vader over de kerk en moedigde hem aan deze te bezoeken. Vader vroeg enkele buren over de kerk naast Oma’s huis. Hij hoorde dat het een Adventkerk was. De buren noemden de Adventisten "de gelovigen."

Vader besloot de kerk te bezoeken om te weten wat er onderwezen werd. Hij was opgelucht toen hij ontdekte dat de mensen volgens de Bijbel probeerden te leven. Twee weken later nodigde vader de rest van de familie uit om mee te gaan. Ruzala en haar zus gingen mee, maar moeder aarzelde vele maanden voordat zij haar gezin vergezelde.

Ruzala werd gedoopt met haar zus en vader. Toen zij naar de middelbare school ging vond ze het moeilijk haar geloof te verdedigen. Omdat er zo weinig Adventisten in Azerbeidjaan waren wisten weinigen wat zij geloofden. Enkele leraren bestookten Ruzala en haar zus toen zij weigerden de lessen op sabbat te volgen. Ruzala’s zus werd van school gestuurd omdat zij lessen en examens misten, en Ruzala verwachtte dat hetzelfde met haar zou gebeuren. Zij werd niet weggestuurd, maar kreeg wel lagere cijfers van haar leraren.

Ruzala bad elke dag dat God haar zou helpen om de lessen te volgen zonder de sabbat op te moeten geven. En God zegende het. Maar toen de diplomering naderde, werd haar eindexamen rooster bekend. Ruzala zag dat een examen op sabbat was ingeroosterd. Ik zal niet gaan, zei ze tegen zichzelf. En toen bad zij, "Lieve God, help me om uw sabbat te eren en toch te slagen."

Terwijl de familie bijelkaar zat in de kerk, deed Ruzala haar best om zich op de preek te concentreren. Toen kondigde de predikant het slotlied aan en de gemeente stond op om te zingen. Plotseling klonk er een explosie in de lucht, trillende ramen en de mensen binnen wankelden. Ruzala hoorde buiten iemand gillen, een sirene klonk in de verte.

De dienst was voorbij en de gemeente ging in een rij naar buiten. Ruzala zag in de verte rook die van haar school leek te komen. Toen zag zij enkele klasgenoten en haastte zich om te vragen wat er was gebeurd. "Er was een explosie op school!" zei een meisje. "Iemand zei dat de militaire leraar een handgranaat had meegenomen naar school en het in zijn leslokaal had laten liggen terwijl de leerlingen hun toets deden," voegde een ander meisje eraan toe. "Iemand begon met de handgranaat te spelen en kennelijk kwam de veiligheidspin eruit. De granaat explodeerde en veel kinderen raakten gewond! Ik denk dat er zelfs een jongen is doodgegaan!"Ruzala’s hart klopte zwaar, en haar handen werden klam toen ze zich realiseerde dat als zij naar school was gegaan, zij in dezelfde ruimte had gezeten waar de granaat geëxplodeerd was. Ze rende naar de school om het zelf te zien. Zij barstte in snikken uit toen zij het gat in het gebouw zag dat veroorzaakt was door de explosie. Gewonde studenten werden nog steeds behandeld en in de ambulances gebracht.

De sabbat heeft me gered

, dacht Ruzala. Ik ben nog levend omdat ik weigerde de les te volgen. Een leraar zag Ruzala en liep naar haar toe. "Jij had geluk vandaag dat je er niet was," zei de leraar. "Je geloof heeft je gered." "Ja," antwoordde Ruzala. "Mijn geloof – en mijn God – heeft me gered." Diverse klasgenoten van Ruzala kwamen om haar heen staan. Enkelen hadden haar eerder vragen gesteld over haar godsdienst, maar op die dag zagen zij hoe Ruzala’s God haar had beschermd. Zij lieten hun dankbaarheid zien dat Ruzala’s God met haar was. Een deel van de 13e sabbatcollecte zal de gemeente in Bakoe, de hoofdstad van Azerbeidjaan, gebruiken om een gebouw te renoveren als een geschikte plaats om dienst te houden en te schijnen naar mensen die de naam van Jezus niet kennen.