Leukemie. Dat is kanker, bedacht hij zich. "Het is te behandelen," vervolgde de dokter. Edgar probeerde te luisteren naar wat de dokter hem vertelde, maar zijn gedachten vlogen alle kanten op. Kanker! Kanker! Mensen sterven aan kanker. Edgar zag zijn dromen oplossen als sneeuw voor de zon. Ervoor in de plaats kwamen ziekenhuiskamers, chemo’s en angst. Je zult leven. Edgar besefte dat God een wonder had verricht in zijn leven. Hij wilde graag terugkeren naar Armenië, de rest van de behandelingen vergeten en God vinden. Maar de doktoren drongen er bij hem op aan om de behandelingen af te maken en dus bleef hij nog in Duitsland.
Edgar was 27 en nu al een bekende componist en entertainer in zijn geboorteland Armenië. Hij begon muziek te componeren toen hij 21 was. In 2002 componeerde hij een muziekstuk om de mensen te eren die gestorven waren bij de terroristische aanslagen van 11 september in de Verenigde Staten.
De muziek werd gespeeld in New York bij de eerste herdenking van de aanslagen, een jaar later. Zijn roem groeide, en hij kon zijn zelfgecomponeerde muziek opvoeren in de meest prestigieuze zalen van Amerika. Soms voelde hij zich schuldig over de voorspoed in zijn leven. Toen begon hij zich zwak en vermoeid te voelen. Hij probeerde meer te rusten, maar de vermoeidheid bleef. Uiteindelijk ging hij naar de dokter om zich te laten testen. "Je hebt leukemie," zei een dokter na een blik op de uitslagen. Edgar dwong zichzelf om normaal te blijven ademen terwijl hij de woorden in zijn hoofd herhaalde.
Edgar reisde naar Duitsland om daar behandeld te worden. Hij probeerde hoop te hebben, maar eigenlijk nam zijn wanhoop alleen maar toe toen twee medepatiënten op zijn afdeling stierven. De ziekte leek zo sterk en hij voelde zich zo zwak. Toen droomde hij op een nacht dat hij zich in een donkere kamer bevond terwijl hij keek naar de mensen aan de andere kant van een glazen deur. Hij werd zich bewust van een aanwezigheid in de kamer. "Je zult nog een lang leven hebben," zei een stem bij hem in de buurt. Edgar keek in de richting van de stem en zag een jonge man naar hem kijken die helemaal in het wit gekleed was. Edgar voelde een vredig gevoel over zich komen. Hij ervoer het als de aanwezigheid van God.
De volgende dag zat hij te wachten op de resultaten van een beenmergtest. Hij voelde geen angst meer, want hij wist nu dat zijn leven in de hand van God was. De dokter keek verward toen hij de kamer binnenkwam. "Je beenmerg is helemaal schoon," zei hij. "Er is geen teken meer van leukemie." Opluchting maakte zich meester van Edgar en hij herinnerde zich de stem uit zijn droom.
In het ziekenhuis had Edgar ruim voldoende tijd om na te denken en te bidden. Hij dacht aan zijn tante die hem de Bijbel had voorgelezen toen hij nog een kind was. Hij herinnerde zich zijn opwinding als hij naar de verhalen luisterde die zijn tante hem vertelde. Maar toen hij een tiener werd, deden de bijbelverhalen hem niets meer en hij stopte met bidden. Hij twijfelde echter nooit aan het bestaan van God en nu was hij eraan toe om terug naar God te gaan. In het ziekenhuis sprak hij urenlang met de Heer. In deze tijd schreef Edgar zijn eerste religieuze lied. Terwijl hij God prees in gebed en muziek, groeide zijn geloof.
Uiteindelijk keerde Edgar terug naar Armenië. Hij nam zijn nieuwe geloof met zich mee. Snel na zijn terugkeer leerde hij een christelijke jonge vrouw kennen en samen bestudeerden zij de Bijbel. Beiden raakten ervan overtuigd dat de Adventkerk Gods ware kerk was. Zij werden in het najaar van 2006 gedoopt. Een paar maanden later trouwden ze.
"Ik wil nooit vergeten wat God voor mij heeft gedaan," zegt Edgar. "Jezus heeft een nieuw lied in mijn leven gebracht en mij een nieuwe zending gegeven. Ik leef nu om God te dienen."
Onze taak voor de wereld is anderen te vertellen over onze machtige God. Ons zendingsgeld helpt om mensen uit hun geestelijke duisternis te trekken en hen een nieuw lied van hoop en geloof te geven.
Nenhum comentário:
Postar um comentário